Het nieuwe jaar is inmiddels van start. Na eindejaarsbezinning, tijd voor het invullen van goede voornemens en hoewel wij altijd positief denken, is het toch weer een jaar minder tijd om (energie)doelstellingen te behalen. Hoe staan we er eigenlijk voor?
Voor ons ligt een enorme verduurzamingsopgave, waarbij wij ons regelmatig afvragen of wel wordt beseft hoe groot die opgave werkelijk is. Neem het Energieakkoord uit 2013, die de periode tot 2020 (2023) beschrijft. Van 4,5% duurzame energie in 2013 naar circa 6% in 2016. Het doel ligt op 14% in 2020 en 16% in 2023. Nog 3 jaar te gaan tot 2020 en de doelen voor 2050 liggen ook al vast!
Ondertussen blijven discussies oplaaien over het gebruik en inzet van biomassa (meestook), kolencentrales, (SDE) subsidies, salderingsregeling, CO2-afvang en opslag, windmolens en nog veel meer. Veel vragen, maar helaas nog weinig antwoorden.
Onder het mom regeren is vooruitzien zullen doelstellingen simpelweg SMART moeten worden geformuleerd. De S(pecifiek), M(eetbaar) en T(ijdsgebonden) lukken vaak wel maar voor de A(cceptabel) en R(ealistisch) blijkt dat een stuk lastiger. Het lijkt zo simpel. Wat kost het, wat levert het op en wie zijn ervoor nodig? De praktijk blijkt weerbarstiger. Met een land vol specialisten, bestuurders met een langetermijnvisie van maximaal 4 jaar en de versplintering van ons politieke landschap blijkt het onmogelijk om langjarig geformuleerd beleid op te stellen en daaraan ook vast te houden.
Maar hoe beleid ook geformuleerd wordt, de basis is draagkracht en commitment van de burgers. Als wij het niet willen, doen of eisen, wat komt er dan van terecht? Toch kan deze draagkracht van “onderaf” gefaciliteerd worden door onze bestuurders, ook voor de lange termijn. Een mooi voorbeeld is het zonnepark bij Groningen. Gresco (Groningse ESCO), het onderdeel van de gemeente Groningen dat verantwoordelijk is voor energiebeheer, financiert dit zonnepark dat goed is voor 2 miljoen kilowattuur per jaar (ca. 600 huishoudens). Het is niet de bedoeling dat de gemeente Groningen lang eigenaar blijft van dit zonnepark. Dit park wordt geleidelijk overgedragen aan de inwoners van Groningen. Dat wordt gefaciliteerd door de lokale energiecoöperatie Grunneger Power, die daarvoor een crowdfunding-actie heeft opgezet. Het (voor)gefinancierde bedrag komt daardoor weer terug bij de gemeente Groningen en kan voor nieuwe duurzame initiatieven worden ingezet. Daarmee wordt een grote stap gezet richting een energieneutrale gemeente in 2035, zonder dat hier overheidsgelden aan besteed worden.
Een prachtig voorbeeld van hoe het wel kan. Laten we dit dan ook als antwoord formuleren naar onze bestuurders en zelf het goede voorbeeld geven.
Op een schitterend 2017!
Harry Klein en Robert Leemburg
Energieconsultants EFM
Energie- & subsidiepartners b.v.
